To fit in?

01-04-2022

Ik zit weer in een stoel, terugdenkend aan vandaag en de afgelopen week. Dit terwijl ondertussen de honden (ben bij mijn ouders, zij hebben ook twee honden) om me heen lopen en aan het ‘klooien’ zijn. Toch maar een poging wagen om te schrijven.

Het is moeilijk om te schrijven terwijl de omgeving zo onrustig is. Een afzuigkap, honden die klooien, televisie aan, deur gaat open en weer dicht en de kraan loopt. In zo’n situatie reageer ik sneller kortaf of geïrriteerd als ik gestoord word.

Ik heb van de afspraak van vorige week, en de afspraken van deze week, nog best wat vermoeidheid gehad. (terug te lezen in mijn andere berichten) Daardoor heb ik besloten om gisteren niet naar het vrijwilligerswerk te gaan, ik was tè vermoeid. (om verwarring te voorkomen, ik doe vrijwilligerswerk bij drie verschillende organisaties) Wel heb ik het bij mijn ouders thuis nog gezellig gehad met het kletsen terwijl ik toe aan het kijken was hoe een vriendin en mijn moeder heerlijke vegan burgers aan het maken waren, natuurlijk ben ik daarna zo aardig geweest om wat burgers op te eten. 🤤😉

Vandaag toch maar naar een ander overleg geweest, waar ik in het begin toch ook weer wat last krijg van onrust in mijn lichaam. (wat later gelukkig zakte) Tijdens het overleg merk ik dat ik moeite heb met het regelmatig hebben over werk en studie van anderen. Werken en leren, natuurlijk belangrijk, maar ontwikkeling kan ook op zoveel andere manieren. Manieren waarbij gezondheid voorop staat.

Door eigen onzekerheden bij dit onderwerp ben ik daar denk ik ook wat sneller door getriggerd, dat weet ik van mezelf. Ik laat dit niet echt merken naar buiten toe, maar het zorgt vanbinnen voor een soort afstandelijker gevoel naar de anderen. Later in het overleg merk ik dat ook de anderen het hebben over andere mogelijkheden buiten werk en studeren, al ging het daar minder over. Dat zorgt ervoor dat het gevoel wat kan zakken en ik me wat fijner voel.

Uiteindelijk heb ik dit bericht nu verder geschreven, thuis, maar wel weer in een stoel. 😉 De rust heb ik om me heen nodig om mezelf te kunnen concentreren. Ik hoop dat jullie, ondanks het winterse weer, een fijn weekend zullen hebben!

(Oh ja, ik hoop dat het fijn is om de berichten te lezen, voor herkenning of om inzicht te krijgen in wat er allemaal door een mens heen kan gaan. Ik ben alleen onzeker of mijn berichten wel sterk genoeg zijn geschreven en interessant genoeg zijn.)

Foto is van vorig jaar, maar vind hem wel toepasselijk nu