Artikel: Van “nut” zijn

13-08-2021

Ik ben veel bezig met de vraag: ben ik van nut? Wanneer ben je van nut, wanneer voel je je nuttig, is nutteloos zijn daadwerkelijk nutteloos?

Met zeer terugkerende regelmaat heb ik het idee dat ik lui ben en niks presteer of gepresteerd heb. Ik heb geen opleiding afgerond, heb een uitkering en “zit” thuis. Echter zou ik heel graag iets willen en kunnen presteren, maar overzie ik het al snel niet meer. Uiteindelijk kom ik dus tot niks. Of….? Misschien denk ik dat maar door een laag zelfbeeld, een prestatie gerichte maatschappij, telkens meer uit jezelf moeten halen, de bewijsdrang wordt beloond, mensen op de achtergrond worden vaak minder gezien terwijl zij juist zo goed zijn in wat ze doen. Waarom moet iedereen zich continu bewijzen? Is jezelf zijn niet genoeg?

Kijk naar de politiek, het stemgedrag van het grootste deel van de maatschappij. Vooral gericht op “ik” en niet op “wij”. Het sociale stelsel is door de jaren heen uitgekleed, de (mentale) hulpverlening loopt totaal vast, lage inkomens worden gekort waar het maar even kan (vooral mensen met een uitkering, zij profiteren in velen ogen van de maatschappij, ze leven van “hun” belastinggeld). En nu denk ik nog alleen maar vanuit mijn eigen “bubbel”.

Om mij heen zie ik de welvaart gigantisch toenemen, maar bij mij niet. Mensen gaan vaak pas beseffen hoe de werkelijkheid is voor velen wanneer ze, helaas, zelf vastlopen. Kijk als voorbeeld ook naar de zorgverleners, we waren allemaal aan het klappen voor hen in het begin van de coronacrisis, salarissen moeten omhoog, er moet een bonus komen enz. Natuurlijk, er is wat aan gedaan door een bonus. (welke in verhouding tot de “top” een lachertje is overigens) Maar structureel veranderd er niks, we laten de zorgmedewerkers gewoon weer voor wat het was, onze helden. Zo zie je maar, het is maar wat men belangrijk vindt…..

Dan kom ik op het volgende, economische groei, in mijn ogen een groot gokspel met een paar grote “casino eigenaren” die uiteindelijk cashen en de lachende derde zijn. Wie heeft er betaald voor de bankencrisis? Wat is er gebeurd met de bonuscultuur? De belastingontduikers? De bedrijven welke hier gevestigd zijn, maar geen of nauwelijks belasting betalen? De grote staatssteun pakketten aan Air France – KLM? De banken gaan door zoals ze deden, ze zijn bijna onaantastbaar. Ze keren zonder pardon een bonus uit, totdat er teveel weerstand komt uit de maatschappij. En actueler, bonus in de tijd van staatssteun KLM, hoe verzin je het! En het vervolgens heel normaal vinden ook nog.

Ook ben ik van mening dat de inkomens zeer scheef zijn verdeeld. Waarom verdienen managers zo belachelijk veel meer dan de meer praktische werknemers? Zonder de praktische werknemers zou de maatschappij niet kunnen draaien immers, en aan de zorgmedewerkers terug refererend, het zelfs niet overleven. De maatschappij zou eens in de spiegel moeten kijken.

Er zijn nog vele andere zaken, om er maar een te noemen: de klimaatverandering. Daar ga ik nu niet eens op in, dan blijf ik schrijven en ik wil het niet te lang maken.

Dan terugkomend op mijn persoonlijke dilemma, ben ik van nut? Ik denk dat velen zullen vinden van niet, en zelf voel ik dat vaak ook zo. Ik probeer hier steeds meer op een andere manier naar te gaan kijken, niet vanuit de standaard opgelegde voorbeelden uit de maatschappij. Dit is echter alleen erg moeilijk, en een lang proces om steeds meer tot je eigenlijke zelf te komen. (aldus van Kooten en de Bie in “Zoek jezelf broeder” https://www.youtube.com/watch?v=ET0zMjr3uZk )

Ben jezelf, blijf jezelf en blijf bij jezelf. Je bent goed zoals je bent! Kijk naar elkaar om, help elkaar en ben er gewoon voor elkaar. Dan wordt de maatschappij steeds mooier.